اعلامیه‌ی عفو بین‌الملل درباره اکبر گنجی

اكبر گنجی را آزاد كنيد!

● عفو بین‌الملل با صدور اعلامیه‌ای نگرانی خود را از وضعیت سلامت گنجی و ممنوع‌الملاقات بودن این زندانی عقیدتی ابراز کرد.
● مقامات ايران به زندان انفرادی پایان دهند، چنانچه «گروه کاری سازمان ملل درباره حبس خودسرانه» در دیدار فوریه ٢٠٠٣ خویش از ایران اظهار داشت که "اینگونه «زندان در زندان» در نهاد خود مستبدانه بوده و بایستی که پایان یابد."
● متن كامل پاسخ معصومه شفيعی به اظهارات سخنگوی قوه قضاييه و نامه به سازمان‌های بين‌المللی مدافع حقوق بشر

Thu / 15 09 2005 / 17:36

ایران امروز - عفو بین‌الملل روز ١٣ سپتامبر با صدور اعلامیه‌ای نگرانی خود را از وضعیت سلامت گنجی و ممنوع‌الملاقات بودن این زندانی عقیدتی ابراز کرد. عفو بين‌الملل در اعلامیه‌ی خود با اشاره به انتقال مجدد آقای گنجی به زندان در روز ٣ سپتامبر، نوشته است که وی پس از دو ماه اعتصاب غذا در شرایط جسمانی نامناسبی بسر می برد و خانواده اين روزنامه‌نگار نگران هستند که وی ممکن است در زندان انفرادی محبوس باشد.

در این اعلامیه به نقل از خانم معصومه شفیعی، همسر گنجی گفته می شود که "من اطمینان دارم که او در زندان انفرادی است" و نگرانی‌های وی درباره نامناسب بودن زندان انفرادی برای وضعیت جسمانی و سلامت اکبر گنجی تصریح شده است. همچنین دراین اعلامیه از نامه معصومه شفیعی به کوفی عنان دبیرکل سازمان ملل یاد شده است.

عفو بين‌الملل با اشاره به شرکت گنجی در کنفرانس برلین، از نوشته های او و اتهامات او به مقامات عالیرتبه نظام و از جمله اکبر هاشمی رفسنجانی و نقش او در افشاء تاريكحانه‌های قدرت در ايران یاد كرده و از همگان خواسته است با نوشتن نامه به رهبر، رئیس جمهور و رئیس مجلس شورای اسلامی، از آنان بخواهند که اجازه ملاقات با خانواده و وکیل به اکبر گنجی داده شود و همه امکانات درمانی مورد نیاز در اختیار وی قرا گيرد.

همچنین در این اعلامیه آمده است که از مقامات بخواهید که به زندان انفرادی پایان دهند، چنانچه «گروه کاری سازمان ملل درباره حبس خودسرانه» در دیدار فوریه ٢٠٠٣ خویش از ایران اظهار داشت که "اینگونه «زندان در زندان» در نهاد خود مستبدانه بوده و بایستی که پایان یابد." و از همگان خواسته شده که خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط گنجی شوند.

پاسخ معصومه شفيعی به اظهارات سخنگوی قوه قضاييه

بسمه تعالی

با توجه به سخنان آقای كريمی راد، سخنگوی قوه‌ی قضاييه، در مورد آقای گنجی كه به نقل از ايسنا در برخی از جرايد آمده است، جوابيه‌ی زير جهت تنوير افكار عمومی تقديم می‌شود:
آقای كريمی را گفته‌اند كه: « در زمان حضور اكبر گنجی در بيمارستان ١٦ ميليون تومان هزينه‌ی درمان وی پرداخت شده است ». آقای گنجی از تاريخ ٢٦/٤/١٣٨٤ الی ١٢/٦/١٣٨٤ در بيمارستان ميلاد بستری بود كه در تمام اين مدت به جز دو هفته‌ی آخر در اعتصاب غذا بود. سؤال اين است: بيماری كه در اعتصاب غذاست و از تغذيه و دريافت دارو خودداری می‌كند و هيچ نوع عمل جراحی بر روی او انجام نشده آيا چنين هزينه‌ی بالايی دارد؟ بيشتر اين هزينه‌ها صرف پذيرايی از تيم عملياتی دستگاه قضايی و ضيافت شاهانه‌ای كه اين تيم ده نفره با قُرُق طبقه‌ی ١٢ بيمارستان ميلاد برای خود ترتيب داده بودند شده است.
انواع و اقسام ميوه‌های درجه يك، غذاهايی با كيفيت عالی، انواع رانی، آب ميوه، آناناس، انبه، بيسكويت، چای، نسكافه و هرآنچه در هتل‌های چند ستاره يافت می‌شود صرف پذيرايی از اين آقايان شد. همه‌ی اينها به نام حسن بود و به كام حسين. گنجی ظرف مدت هفتاد روز اعتصاب غذا ٣٠ كيلوگرم كاهش وزن داشت و وقتی كه اعتصاب غذا را شكست به دليل عدم توانايی و آمادگی دستگاه گوارش تا زمان ترخيص از بيمارستان از مايعات سبك مثل آب سوپ و آب كمپوت استفاده می‌كرد. علاوه بر اين گنجی، بيمه‌ی سازمان تأمين اجتماعی است و به اين جهت هزينه‌ای برای دستگاه غذايی ندارد. آقايان برای اينكه كسی گنجی را در حال اعتصاب غذانبيند، با بسيج، همه‌ی امكانات امنيتی در طبقه‌ی دوازدهم بيمارستان ميلاد، زندانی برای او ساختند كه قابل تصور نيست. مسلم است كه همه‌ی اينها هزينه می‌برد و اين هزينه از جيب ملت برای در تنگنا قرار دادن فرزندان اين ملت پرداخت می‌شود. آقايان می‌توانستند گنجی را به مرخصی استعلاجی بفرستند تا اين هزينه‌ی بالا صرف بريز و بپاش عده‌ای خاص نشود تا خانواده، خود هزينه‌ی درمان را تقبل كند. آقای كريمی راد گفته‌اند كه: « گنجی در بند عمومی نگهداری می‌شود » اين سخن خلاف سخنان آقای سليمانی، مدير كل زندان‌های استان تهران است كه اعلام كرده‌اند گنجی به دليل تحليل قوای جسم در قرنطينه‌ی بهداشتی – درمانی نگهداری می‌شود. آقای كريمی راد گفته‌اند كه: « خانواده‌ی گنجی از اقدامات دستگاه قضايی قدردانی و تشكر كردند» ما كه هرچه فكر می‌كنيم می‌بينيم چيزی از تشكر به يادمان نمی‌آيد. بله، به راستی بايد از قوه‌ی قضائيه تشكر كرد، تشكر به خاطر حبس غير قانونی آقای گنجی به مدت ٦٥ ماه آن هم به خاطر فتوكپی روزنامه‌های فارسی زبان خارج از كشور، بايد تشكر كرد كه در اين مدت او را به انواع و اقسام بيماری‌ها از جمله آسم، زانو درد، كمر درد و ... مبتلا كرده‌اند و با محروميت از مرخصی استعلاجی بيماری‌هايش را مزمن نموده اند؛ بايد تشكر كرد كه بيش از پنچ سال است ممنوع التلفن است در حالی كه جانيان و قاچاقچيان حرفه‌ای مواد مخدر در زندان روزانه هزاران تومان خرج كارت تلفنشان می‌شود؛ بايد تشكر كرد كه ماهها او را در سلول انفرادی نگاه داشته‌اند و اينك نيز كه بيمار است در قرنطينه بهداشتی – درمانی (نام جديد سلول انفرادي) نگهداری می‌شود؛ بايد تشكر كرد كه الآن ٢١ روز است كه از او خبری نداريم؛ بايد تشكر كرد كه فرزندان گنجی به مدت ٦٥ ماه بدون پدر گذراندند؛ بايد تشكر كرد كه مأموران ويژه‌ی دستگاه قضايی را به همراه دوربين فيلمبرداری به منزل گنجی فرستادند تا با متانت و مهرورزی با همسر و دختر او برخورد كنند و با نظم تمام، خانه را زير و رو كنند و با ملاطفت دست همسر گنجی را به تختخواب دستبند زدند به گونه‌ای كه تا چند روز آثار آن همه مهر و محبت بر مچ دست همسر گنجی مشهود و ملموس بود؛ بايد تشكر كرد كه لوازم شخصی، ‌جزوه‌های درسی فرزندان من، كامپيوتر، فكس، دفترچه‌ی خاطرات، سی دی،‌ كاست، نوار ويدئو و ... را فلّه‌ای و بدون هيچ صورت جلسه‌ای با خود بردند. بايد تشكر كرد در زمانی كه گنجی در بيمارستان بود هر روز جهت ملاقات و عيادت، ساعت يا ساعتها مادر پير و بيمار گنجی و فرزندان چشم انتظارش را معطل می‌كردند و دست آخر به راحتی می‌گفتند كه امكان ملاقات نيست؛ بايد تشكر كرد كه خانواده‌ی گنجی را تهديد به بازداشت نموده‌اند. در آخر بايد تشكر كرد كه بارها و بارها به آقای‌هاشمی شاهرودی نامه نوشتيم، تظلم نموديم و مراجعه كرديم امّا دريغ از يك كلمه پاسخ؛ كه هرچند، سكوت، خود، پاسخی روشن است.

با تقديم و احترام
معصومه شفيعی - همسر اكبر گنجی
٢٤/٦/١٣٨٤

نامه‌ی مصومه شفيعی به سازمان‌های بين‌المللی مدافع حقوق بشر

ديده بان حقوق بشر
سازمان عفو بين الملل
گزارشگران بدون مرز

چنانچه مستحضريد آقای اكبر گنجی – محقق و روزنامه‌نگار ايرانی- كه پنج سال و نيم در زندان به سر می‌برد، اخيراً در اعتراض به اجرای تبعيض آميز حكم ناعادلانه‌ی خود و عدم دريافت مرخصی استعلاجی جهت درمان بيماری، به مدت هفتاد روز در اعتصاب غذا به سر برد كه به گواهی پزشكان حداقل دو بار مرگ حتمی را از سر گذراند. سرانجام با مذاكرات و توافقات صورت گرفته بين برخی از مسئولين قضايی ايران با ايشان و دادن قول مساعد مبنی بر آزادی، وی اعتصاب غذای خود را شكست ولی مسئولين قضايی ايران نه تنها به توافقات صورت گرفته عمل نكردند بلكه شرايط را سخت تر كرده، او را به زندان – آن هم سلول انفرادی – بازگرداندند و ملاقات با خانواده را نيز ممنوع نمودند. اكنون حدود بيست روز است كه از وی خبری نداريم و با توجه به شرايط جسمانی وی پس از اعتصاب غذای طولانی، بسيار نگران سلامتی اش هستيم. اخيراً نيز مسئولين قضايی اعلام كرده‌اند او را در قرنطينه‌ی بهداشتی – درمانی نگهداری می‌كنند و اين امر نيز بر نگرانی ما افزوده است.
در مدت اعتصاب غذای آقای گنجی، افكار عمومی داخل و خارج از ايران حمايت‌های عاطفی و معنوی خود را از آقای گنجی دريغ ننمودند و آقای كوفی عنان – دبير كل سازمان ملل متحد – نيز با نوشتن نامه‌ای به آقای احمدی نژاد – رئيس جمهور ايران – آزادی آقای گنجی را خواستار شدند. ولی متأسفانه مقامات مسئول در ايران به اين خواسته توجهی نكرده و شرايط نگهداری وی را سخت تر نيز كرده‌اند. لذا از شما تقاضا می‌كنيم بنا به اصول انسانی،‌مقامات مسئول در ايران را نسبت به انجام خواسته‌ی آقای عنان ترغيب نماييد. مسلم آنكه رعايت حقوق بشر و اصول انسانی مرز جغرافيايی نشناخته،‌ هر نوع تلاش در اين زمينه از چشم افكار عمومی جهان پنهان نخواهد ماند.

با تقديم و احترام
پنجشنبه، ١٥ سپتامبر ٢٠٠٥
معصومه شفيعی، همسر اكبر گنجی

رو نوشت:
- كميساريای عالی حقوق بشر سازمان ملل
- رسانه‌های همگانی

| بازگشت به صفحه اول | اين متن را با ايميل بفرستيد | نسخه قابل چاپ |